Van 1 september t/m 31 oktober krijg je 50% korting op de laboratoriumkosten, wanneer je je paard laat testen op PPID.
PPID staat voor Pituitary Pars Intermedia Dysfunction. De ziekte werd vroeger ‘Ziekte van Cushing’ genoemd. Kortweg is PPID een storing in de hormoonafgifte, in het middendeel van het hersenaanhangsel (hypofyse), van een paard.
Uit onderzoek is gebleken dat 20 tot 30% van de paarden, ouder dan vijftien jaar, PPID heeft. Sinds paarden vaker en ook op jongere leeftijd onderzocht worden, is duidelijk dat PPID ook bij jongere paarden voorkomt. Vanaf een leeftijd van ongeveer zeven jaar is het al mogelijk dat de ziekte wordt vastgesteld.
Een ACTH-test
Op PPID testen gaat door middel van een ACTH-test. Jouw dierenarts neemt een bloedmonster bij jouw paard af. Vervolgens wordt dat naar het laboratorium gestuurd voor onderzoek. De uitslag van dit onderzoek is meestal binnen 2 tot 5 werkdagen bekend.
Bij een ACTH-test wordt er in het bloed gekeken naar de concentraties van verschillende hormonen. De resultaten van dit onderzoek worden vergeleken met de normale waarden, die worden gemeten bij niet-zieke paarden.
Bij PPID produceert de hypofyse in de hersenen een teveel van een aantal hormonen, waaronder het stofje ACTH.
Waarom testen in het najaar
De normale ACTH waarden zijn seizoensgevoelig en schommelen daardoor gedurende het jaar. In de maanden augustus tot en met oktober zijn ze hoger, bij zowel gezonde paarden als bij paarden met PPID. Echter bij paarden met PPID stijgt de concentratie ACTH in het bloed veel meer dan bij gezonde paarden. Het aantonen van PPID is daarom in deze periode het beste.
Symptomen van PPID
De symptomen van PPID zijn:
- De vachtverandering; paarden met PPID hebben vaak een volle en lange, krullerige vacht. Ze komen ook vaak slecht door de wintervacht.
- Hoefbevangenheid; paarden met PPID zijn gevoeliger voor de oorzaken van hoefbevangenheid. Zeker wanneer het paard hoefbevangen raakt in het najaar of zonder duidelijke oorzaak, kan dit een teken zijn van PPID.
- Verandering in lichaamsbouw, zoals spierverlies van de bovenlijn of een hangbuik, vetophopingen boven/rondom de ogen, abnormaal zweten rond de nek en schouders, veel drinken en plassen.
- Merries worden soms moeilijker drachtig.
- Verminderd immuunsysteem; het afweersysteem werkt minder goed, wat leidt tot een slechtere wondgenezing of terugkerende infecties.
Ook het toenemend groter worden van de hypofyse zelf kan problemen veroorzaken. De hypofyse kan druk gaan geven op de omringende hersendelen, met blindheid en/of epileptische aanvallen tot gevolg.
Het kan lastig zijn om PPID te herkennen. De symptomen kunnen langzaam en geleidelijk optreden. Veel symptomen lijken ook op gewone ouderdomsverschijnselen.
Behandeling
PPID is niet te genezen maar wel goed te behandelen met medicijnen die jouw dierenarts kan voorschrijven.
Het medicijn bevat pergolide: een stof die op dezelfde manier werkt als dopamine. Als je de PPID medicijnen toedient, wordt het tekort aan dopamine met pergolide aangevuld. De afgifte van hormonen door het hersenaanhangsel neemt af, waardoor de ziekteverschijnselen van PPID verminderen of verdwijnen.
Het medicijn heeft de vorm van een tablet en moet eenmaal daags via de mond worden ingegeven. De tabletten mag je niet verbrijzelen.
Vaak duurt het een tijdje voordat het effect van de behandeling zichtbaar is. Het paard gaat langzaam het normale gedrag en uiterlijk weer vertonen. Dat kan tussen de 6 tot 12 weken, na het starten van de behandeling, duren. In sommige gevallen kan het zelfs een jaar duren voordat de behandeling effectief is.
Helaas heeft een paard de PPID medicijnen de rest van het leven nodig. Na verloop van tijd verergert de aandoening, waardoor mogelijk een aanpassing van de dosering nodig is. Jouw dierenarts moet daarom minimaal 2 tot 4 keer per jaar jouw paard onderzoeken; waarvan minimaal 1 keer in de periode augustus t/m oktober.
(bron: PPID bij Paarden)